zeeverhaal

Het eerste boek dat ik dit jaar uitlas was Jamrach’s Menagerie. Volgens de achterflap – en voor de verandering ben ik het daar helemaal mee eens – een samensmelting van Moby Dick, Treasure Island, The Rime of the Ancient Mariner en een klein beetje Dickens. Het is een boek over een arm jongetje in het Londen van de negentiende eeuw. Als hij acht jaar oud is, loopt hij midden in de straten van Londen een tijger tegen het lijf. De tijger blijkt van meneer Jamrach te zijn, een handelaar in exotische dieren, die hem een baantje aanbiedt. Dit baantje levert, naast een heel nieuwe toekomst voor de hoofdpersoon, ook meteen een geweldige, spookachtige scène op. ’s Avonds ingesloten dwaalt hij de hele nacht door Jamrach’s opslag vol dieren. Vier pagina’s lang krijg je het gevoel dat er om de volgende hoek IETS is.

In de rest van het boek ontspint zich een spannend zeeverhaal, dat het niet zozeer moet hebben van de plot – die is heel simpel – maar wel van de goed uitgewerkte hoofdpersonen en de aldoor origineel beschreven details. Het hele boek heeft eigenlijk maar één verhaallijn, nauwelijks zijpaden en maar een handvol locaties. Toch blijft het boeiend en is de hoofdpersoon écht ontroerend. Dat Carol Birch zelf geen woeste pirate of flamboyante dame is, maar een vriendelijke lachende vrouw van middelbare leeftijd, maakt het verhaal eigenlijk alleen nog maar beter.

een begin

De komende weken probeer ik hier een nieuwe weblog te creëren.